Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ SOLOPRENEUR

Το SOLOPRENEUR είναι η συγκεκριμένη απάντηση σε συγκεκριμένες δεξιότητες και ανάγκες ικανοτήτων για αυξημένη απασχολησιμότητα μέσω μονοπατιών αυτοαπασχόλησης για άτομα σε απομακρυσμένες περιοχές που αντιμετωπίζουν προκλήσεις πρόσβασης στην αγορά εργασίας.

Στους IO2 οι εταίροι θα χαρτογραφήσουν τις ικανότητες και τις δεξιότητες που απαιτούνται για να γίνουν Solo-Entrepreneurs. Εκτός από την ανάπτυξη καινοτόμου κατάρτισης, οι εταίροι θα εντοπίσουν και θα επιλέξουν ανάμεσα στα υπάρχοντα εργαλεία / πόρους / λύσεις εκείνους που είναι περισσότερο επιδεκτικοί στην προώθηση της αυτοαπασχόλησης.

Η χαρτογράφηση των δεξιοτήτων και ικανοτήτων Solopreneusrhip θα περιγράφει τις πραγματικές και αντιλαμβανόμενες μαθησιακές ανάγκες μέσω μιας σειράς ποιοτικών και ποσοτικών δεδομένων και πληροφοριών.

Εισαγωγή

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κατά την περίοδο οικονομικής ανάπτυξης πριν από το 2008, η ευρωπαϊκή αγορά εργασίας κατάφερε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες μέσω εσωτερικής και εξωτερικής ευελιξίας.
Κατά την περίοδο πριν από την κρίση (2005-2008), πολλές χώρες των κρατών μελών μειώνουν την ανεργία, εκτός από τις αδύναμες ομάδες της αγοράς εργασίας. Μετά την κρίση του 2008, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε και πάλι. Οι γυναίκες και τα άτομα με χαμηλή ειδίκευση επηρεάστηκαν σοβαρά.
Σε γενικές γραμμές, στις νότιες και ανατολικές χώρες, είναι περισσότερο από 30% περισσότεροι άνεργοι σε ορισμένες κατηγορίες συγκριτικά με τις χώρες των βόρειων κρατών. Προφανώς στις νότιες χώρες, η αυτοαπασχόληση είναι πιο ανεπτυγμένη, κυρίως για τους άνδρες όσον αφορά τις γυναίκες, εκτός από τον τομέα των υπηρεσιών. Οι νέοι, που οδηγούνται από το φόβο της αποτυχίας, αναζητούν μια μικρή ομάδα ανθρώπων για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση.
Το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων στο απασχολούμενο εργατικό δυναμικό είναι περίπου 15%, στην Ευρώπη, με μικρή μείωση για την αιχμή του 2004. Το ποσοστό των αυτοαπασχολουμένων χωρίς εργαζόμενους είναι σημαντικότερο από ό, τι στο παρελθόν.
Περισσότερο από το 60% είναι αυτοαπασχολούμενοι με βάση τη δική τους επιλογή, κυρίως τομείς υψηλής εκπαίδευσης. Συχνά οι αυτοαπασχολούμενοι είναι η μόνη επιλογή στη γεωργία και στις μεταφορικές δραστηριότητες.
Στο «Σχέδιο Δράσης για την Επιχειρηματικότητα 2020 - Αναθέτοντας το Επιχειρηματικό Πνεύμα στην ΕΕ», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσδιορίζει τρεις τομείς παρέμβασης για την αύξηση του επιχειρηματικού πνεύματος:

• υποστήριξη κατάρτισης
• την άρση των υφιστάμενων διοικητικών εμποδίων και την υποστήριξη των επιχειρηματιών
• να αναζωογονηθεί ο πολιτισμός της επιχειρηματικότητας στην Ευρώπη και να καλλιεργηθεί η νέα γενιά επιχειρηματιών

Όλες οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ διευκολύνουν τους κανόνες αυτοαπασχόλησης και ενθαρρύνουν την καινοτομία και την εξαγωγή και προωθούν την κατάρτιση για την ανάπτυξη δεξιοτήτων που συνδέονται με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Στη Γαλλία υπάρχει αύξηση της ανεργίας τα τελευταία χρόνια, με μια πρόσφατη βελτίωση. Στο νησί, η αυτοαπασχόληση δεν αλλάζει πραγματικά, αλλά παρατηρούμε την ανάπτυξη των ΜΜΕ. Η κυβέρνηση σκοπεύει να γίνει ένα από τα 10 πιο ανταγωνιστικά έθνη στον κόσμο μέχρι το 2020.
Η Γαλλία, το νησί, η Ιταλία, η Κύπρος και η Ισπανία είναι επίσης παραδοσιακά χώρα των ΜΜΕ, περισσότερο από το 95% της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτές οι εταιρείες υπέφεραν πολύ από την οικονομική κρίση.
Σε κάθε χώρα, οι άνθρωποι παραμένουν με έλλειψη δεξιοτήτων και γνώσεων και αυτό το πρόγραμμα θα τους βοηθήσει σοβαρά. Η κυβέρνηση και τα θεσμικά όργανα δημιουργούν ένα θετικό περιβάλλον για την ανάπτυξη επιχειρήσεων αυτοαπασχόλησης, αλλά οι προκλήσεις παραμένουν στην εξουσία και οι solopreneurs καλούνται να τις αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Από την αξιολόγησή μας προέκυψαν κυρίως δύο έννοιες πίσω από τον όρο 'solopreneurship': αυτοαπασχόληση και επιχειρηματικότητα. Η αυτοαπασχόληση συνδέεται συνήθως με τους κινδύνους των πελατών και το ανεπαρκές συμβατικό πλαίσιο ή τη χαμηλή κάλυψη κοινωνικής ασφάλισης. Η αυτοαπασχόληση είναι η πιο μοντέρνα απαντήση στην οικονομική κρίση για να γίνουν εργαζόμενοι. Μετά από μια αρχική μείωση, ο αριθμός των solopreneurs αυξάνεται και πάλι, με τυπικά εργαζόμενους μέσης ηλικίας και ηλικιωμένους. Οι πρόσφατες δημόσιες πολιτικές και κίνητρα θέλουν να διευκολύνουν την επιχείρηση του solopreneur και να εξασφαλίσουν την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων.

Η κατάσταση της αυτοαπασχόλησης στις χώρες της κοινοπραξίας

Η ανάπτυξη της επιχειρηματικής ικανότητας των ευρωπαίων πολιτών και οργανισμών αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους πολιτικής για την ΕΕ και τα κράτη μέλη εδώ και πολλά χρόνια και αποτελεί μία από τις οκτώ βασικές ικανότητες για τη διά βίου μάθηση.
Σύμφωνα με αυτό, οι χώρες οδηγούν πολλές τοπικές πολιτικές κατάρτισης και ανάπτυξης μικρών επιχειρήσεων. Η επιχειρηματική δραστηριότητα, αν και έντονη, παραμένει χαμηλότερη από την αναμενόμενη και δημιουργεί λίγες θέσεις εργασίας. Το ποσοστό των βιώσιμων επιχειρήσεων είναι ανεπαρκές.
Ωστόσο, η τάση για την επιχειρηματικότητα και τη φερεγγυότητα έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία και στις υπόλοιπες χώρες της κοινοπραξίας, αν και με λιγότερες δημιουργίες όπως προβλέπεται.
Με την εξέλιξη των ρυθμιστικών κανόνων και του νέου πλαισίου εργασίας, τα όρια μεταξύ απασχόλησης και επιχειρηματικότητας επανεξετάζονται όλο και περισσότερο. Στη Μαρτινίκα, το υψηλό ποσοστό ανέργων, ιδιαίτερα για τους νέους, προάγει την αυτοδιαχείριση. Το 12% των ανέργων δεν θα εργαστεί ποτέ.
Με περισσότερες από 95,0% εταιρείες ΜΜΕ (98,5% νησί), οι κυβερνήσεις υποχρεούνται να υποστηρίξουν με κανόνες που προορίζονται ειδικά για την καινοτομία, με ένα χάσμα μεταξύ του πλαισίου και της ικανότητας συλλογής κεφαλαίων για ένα Solopreneur. Η κατάρτιση και η ανάπτυξη δεξιοτήτων είναι επίσης απαραίτητη.
Παντού παρατηρήσαμε μια τάση προς την κατεύθυνση της νεανικής επιχειρηματικότητας, έχουμε επίσης βρει την ύπαρξη μέσης ηλικίας και ηλικιωμένους Solopreneur, ιδιαίτερα στην Ισπανία. Οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ απαιτούν λιγότερους φόρους και πρέπει να εξασφαλίσουν την επιχείρηση.
Οι ΜΜΕ παράγουν πάνω από το 50% των εσόδων του ΑΕΠ σε όλες αυτές τις χώρες.

Το οικοσήστυμα Solopreneurship των στις χώρες της κοινοπραξίας

Ένας βασικός διεθνής παράγοντας για τις πολιτικές για τον Solopreneur είναι ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Διατίθενται διάφορα εργαλεία για την ελαχιστοποίηση της διαφοράς μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών εργαζομένων και ανέργων που αποσκοπούν να γίνουν Solopreneur, ειδικά για τις γυναίκες.
Για κάθε χώρα, υπάρχουν προγράμματα κατάρτισης και υποστήριξης. Υπάρχουν επίσης διαθέσιμα ειδικά κονδύλια, αλλά συχνά μεγάλα και όχι τόσο εύκολα υλοποιήσιμα.

Συμπεράσματα:
Το ET 2020 επιδιώκει τους ακόλουθους τέσσερις κοινούς στόχους της ΕΕ:

• Να καταστεί πραγματικότητα η δια βίου μάθηση και η κινητικότητα.
• Βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.
• Προώθηση της ισότητας, της κοινωνικής συνοχής και της ενεργού συμμετοχής στα κοινά.
• Ενίσχυση της δημιουργικότητας και της καινοτομίας, συμπεριλαμβανομένης της επιχειρηματικότητας, σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Η επιχειρηματικότητα αποτελεί βασική ικανότητα για τη διά βίου μάθηση. Αναφέρεται στην ικανότητα να ενεργεί με βάση τις ευκαιρίες και τις ιδέες και να τις μετατρέπει σε αξίες για τους άλλους
Σε κάθε χώρα, οι ικανότητες κατάρτισης και solopreneurs πρέπει να ενισχυθούν, μέσω των υφιστάμενων προγραμμάτων και μέσω της πλατφόρμας Solopreneur.
Η κοινή ανάγκη είναι να αναπτυχθεί μια θετική στάση Solopreneur και, με αυτή την έννοια, πρέπει να επικεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο θα αποκτήσουμε μια καλή προστιθέμενη αξία για τους αυτοαπασχολούμενους, περιορίζοντας τον κίνδυνο μιας μόνης επιχείρησης και της πίεσης των μεγάλων εταιρειών που υπερβολικά επωφεληθείτε από το επιχειρηματικό μοντέλο